Ehmed Huseynî - Yekşema Sînemaya Amûdê

Li ber dîwarê heman berbeyaniyê,
li paş pencereyên şkestî
yên xewna dayikên ji toza bendemana dijwar,
di wê qîrîna teng û tenik de,
di pend û şîretên agirekî tîndar de,
zarokên qederê digel laş û pênûsên xwe yên ji avê
Qederekî
hatin biraştin.
Qederekî
bi çolistana dûmanê şa bûn
û
Qederekî
serên xwe yên biçûk
li ser balgehên gunehkariyê danîn.
Mewîjên xwe
di bin balgehên xwe de ji bîr kiribûn,
Defterên xwe
bi pevçûnan qermiçandibûn
û porên xwe yên nûşehkirî
ji ber vîzevîza bagera evînê didane alî.
Navên sawdar yên firişte û rûperiyan
bi lêv dikirin
û Xwedayên wêranan
di "Olemp"a sînga xwe de
hînî lîskên xwe yên efsanewî dikirin.
şîşên xatirxwestineke lajewerdî
di çavên dayikên xwe de diçandin.
Berên xwe,
her derên xwe,
lawik û heyran,
dengbêj û şerên xwe,
bi gavine lezgîn didane agirdanka
Sînemeya Amûdê
û li me
Li xweşmêrên rewrewkê mikur dihatin:
Ez Amûda şewitî me!
Ez Amûda Bavê Mihemd im!