Fêrîkê Ûsiv - Mem û Zîn

Pêşxeber
"Fêrîk, ji kemala tî bi kemal,
Meydana kemalê te dî betal,
Dengbêj tune bûn li çar hewar-
Lema xwe gumanî, xwe bawer?

Qernek bêtxûb hat yek kibîr kir,
Sihabê kilama te ji bîr kir-
Carek ca dawşîne tûrê bîrê:-
Dîharbe dewrêşê wê Cizîrê,
Feqî bê baxê te wek çem û ab,
Xanî li te bibe konê zerbab,
Culetke, vehilde tu tev û mer,
Bi av can bike sosinêd ter,
Zanibe, ewin xwe te Mem û Zîn.

Fesal be, neçarê xudan qelem-
Qelema te nebe li wan-kelem:
Xeberek betsarî bêruh te go-
Wan nebe niqitka xûna Beko.
Maşoqo, riya hubê gele dijar,
Yê nedî navêda meste û jar,
Tajdîn xwe şewitand mal û hal tev,
Destê bext-miraza negîhand hev.
Huba Mem û Zînê li ber te ber,
Tu şaş û metel sekinîyî ber:
Navkeve, eger tu dikarî-
Xêr ku na, dûrkeve wî kenarî.

Bera kûr alavkî dide telxe,
Wey li wî nav keve dura derxe.
Dur binê berêne, ne li kenar,
Kenara digerin yêd bê hûnar:
Digirin destê xwe hev xişrê xam
Diçine nav sûka qure-qutam.

Êy Fêrîk, gumanim - tu ne ji wan,
Husinê te-ji husinê Ahmedî Xan,
Diya te tu anîî rû-hewatê,
Bi heq û çirax tu hatî dîhar-
Vê dinê nemînî boş û deyindar,
De were ramûse pêşa diya xwe,
Bi tivdîr dakeve serê riya xwe. . .
Serê defterê navê Xudaye,
Bêyî wê, defter ne tam, kutaye.
Êy Xuda, tu kan bo husinê hubê
Heyî, nedîhar, tu ji mehbûbê. . . .
(dewama wê nehatiye dîtin.)