Kemal Necîm - Rojnivîsk

Dîwar ji min tije bûne,
dikin ber bavêjin..!!

Hayê wan jê tineye....
Ez neha di tariyê de diçim
mêvandarî
Di tariyê de,
çaxê ku ez û wan mîna hev, bêreng,
xwiyadikin....
Ez êdî ne wekî wanim
Wan bi gunehên min neşewitînin..!!

Berê, berî bîstikekê, min carê tiştek
ji xemla dayika xwe diyarî wan dikir...
îro, berî bîstikekê, çaxê ez pêrgî
berhevoka xwe ya yekemîn bûm..
Hemû,
hemû helbestên min,
bê bazin,
bê xizêm,
bê şarika dayika min bûn...

ji newrozê re çar roj mane.
Rêwiyên ji wê hêlê ve tên,
wêneya Siyanîd ê li xwe kirine,
dibêjin,
ji duh ve şahî lidarxistine,
.. li wir

Ku min bêriya welat dikir
min helbesetke xwe fêrî siwariyê
dikir
bi rim û mertal dikir
ber bi çiyê ve rêdikir.
îro, ku min bêriya welat kir
tenê li ber helbesta xwe ya yekemîn
diketim....

ji mêj, ji ber wê pencerê ranebûme...
li wir nimêj dikim, qehweya xwe
vedixum,
cejna dayika xwe pîroz dikim,
kaxezan dikirim,
nameyan dihinêrim, mêvanên
xwe pêşwazî dikim...
li wir şoreşa xwe li dardixim,
biserdikevim, bibindikevim....
li wir, dawiya şevê, bi jinekê re
radizêm.... û..
li wir....
ji mêj dixwazim xwe vexwînim
şevbuhêrkekê
lê
ne xwiyame!!
... ji mêj

nekû ji berîka min ketibû yan min li
şûna xwe jibîr kiribû,
dibe yek ji we bixwîne.... ez jî
bibihîsim,
bawer bikim,
ne xewn bû..

Wê kengî memikên te biwerivin.
Ev berf
di nav lêvên min de
ji
xewa
ket..!!