Mayakovskî - Lîlî Can

`Ji bedêla namê ve`

Dûmana tûtinê hewa xwar.
Oda minçû
wenda bû
wek beşekî "doja" Krûçyonîş.
Ma tê bîra te?
Li vir, li pişt pacê bû
cara yekem min destê te
bi evîndarî fırkandibûn.
Bi dilekî pola,
tu îro dîsa li wir î.
Sibe jî
tu dê min bi qewirînîû
bi ser min hilhî.
Li wê hêwana erjeng
ji lena destên min re
êdî tiştekî din dihat gotinnema
rêya zendikan didîtin.
Ez dixwazim bazdim derve
xwe ji qamê de di kuçê werkim.
Wek heywanekî bêaqil
ji kamaxî
xwe bikim piç û parî.
Hêvî tê de nemaye delala min,
xweşika min,
ka em aniha xatir ji hevdû bixwazin.
çawa be,
evîna min ji bo te
bargiraniyek etu
çawa jî bikî wilo ye.
Ka bihêl ez cara dawîn
ji ber xem û êş û şerpezetiyê
têra xwe bi ser te hilbim.

Dema ga ji karan bêhal dikeve
li quncikeke bêdeng,
di nav ava sar de radikeve.
Bêyî evîna te
tu derya tune ne ji bo min.
Di nav hêstiran de tika hinek dilovanî
li ba dilê te yê pola bê feyde ye.
Fîlê be tilî, heger aramiyê bixwaze,
di nav qûma germ de, wek paşan kêfê dike.
Bêyî evîna te
tu ro û qûma germ
tune ne ji bo min,
û ez nema zanim
bê tu bi kê re yî û li ku derê ye jî.
Heger ev qase tadahî
li helbestvanekî din bûbûna
bi delala xwe re wê qumar bilîsta
ji bo ku serdest bûbûya
bi rûmetê û peran.
Lê tu xweşî û serketin
bihîstina tu dengên din
wek dema navê te tê gotin
xweşî û hedanê nade min.
Lê ez ê tu jehrê venexwum,
pacê venekim, xwe tê wernekim.
Devê tu demançên sar nedim cênîka xwe.

Tûjbûna tu xenceran
tirsê nade minhew
awirên te-
Tu dê ji bîra bikî sibe
bê min çawa tac li te kir,
û canê min ê ku gul didan bi evîna te şewitî.
Wê bayê geşiya karnevala pozbilindiyê
rûpelên pirtûkên min hemûyan tev bidin.
Ma gelo wê ew pelên biçûk û bixîret
ku di peyvên min de zuwa vedibin
te hinekî rawestînin?

Bihêl qet nebe
bila ew gavên ku te ji min bi dûr dixin
xwe li ser dilovaniya min a ku ji evîna te
zuwa bûye raxin.

Petrograd 1916
ji Swêdî: Süleyman Demir