Şahînê Bekirê Soreklî - Ji Bo Fatîme Şahîndal

Fatîmeyê
çavên te reş
Serê te bazîn e
Porê te şevîn
Rûyê te xemgîn e
Bila ronediya dayê
Te bi bîr wîne û bilorîne
Malwêranê keçê
Ma te bi bîr nehanî
Tu ji welatê şînê yî
Xwînê diafirîne û dirijîne
Biraziyê
Xweziya şagirteke apê xwe bûyayî
Min ê gotiba te
Xwe bi rojên havîna Swêdê mexapîne
şevên zivistana wê dirêj û tarî ne
Dilên şikestî di nav wan de veşartî ne
şalûlê
Nifşê te yekî dilbrîn e
Bavan gotin em bo xatirê zarokan derketine
Zarok mezin bûn
û rojekê pirsîn
Ma em ji vir in lê ji wir in?
Em nema dizanin em kî ne!
Peyayê li welatê xwe serbilind bû rojekê
Kevokeke xweşik li Uppsalayê xwedî dikir
û hew dît kevoka wî bi firran ketiye
Baştir dît wê bikuje
Da ku sirûdên azadiyê ji qefesê dûr nexwêne
Xewnên te rengîn bûn Fatîme
Hêviyên te mezin
Lê te ji bîr kir
Rehên te ji welatekî ne
Tu dest jê berdî jî
Ew te bernade
Kevokê
Ew ê te bikin bokeya azadiyê
Yan qurbana baweriyê
Hinek jî dê bibêjin
Rebenê rê wenda kir li xerîbiyê
Lê çi gotin bila bibêjin
çirûska jiyana te vemirî
û xewnên te di bin berfa Swêdê de sêwî man
Min îroj li vî welatê dûr li wêneya te niherî
û di çavên te de xwîşkeke xwe dît
Panzdeh salîn avêtibûn gora zewacê
Min di porê te de shevên welêt dîtin
Ku vedişêrin di nav xwe de
Pêlên xezebê û yên evînê
û rûyê te yê xemgîn
Hezar keç û jinên Kurdan raber kirin
Ku bi evîna xwe dikujin û vedijînin
Fatîmeyê
çiqa Swêd li ser te bigirî jî
Jana di dilê bavê te de kûrtir e
Jiyana rebenî
Di nav çandeke din de hêvan girtibû
Hêvî û xewnên wî jî
Bi ber bayê qedera bêbav ketin
û ew ê li dû te zindî têkeve gorê
Ta ku ji çemê bexteweriyê dûr
Rojekê bi hesreta delala xwe dimirê
Ew ê di gorika xwe de
Bi dizî li ser çavreşa xwe bigirî
Lê dereng e êdî
Mirov carekê dijî
Biraziyê
Em ê bikin ku tola te wergirin
Lê ne bi rijandina xwînê
Bila navê te bibe şana jînê
û nehêle jineke kurd bête kujtin
Ji bo xatirê evînê
De lorî keça bedewê lorî, lorî
De lorî Fatîmeyê, dayik bi gorî