Şêx Evdirehmanê Axtepî - Îd e Îro

Îd e îro bê qerar im ez ji feqda dêm-durrê
Bê hebib im, bê hebîb im, bê hebîb im, bê hebîb

Her kesek ba yarê xwod meşiyan di sehreyan Ii rê
Pur keîb im, pur keîb im, pur keîb im, pur keîb

Îd e keyf û şahî ye nêv xas û ‘amê xulxul e
Yekyekan aşiq li ser sorgul mîsalê bulbul e

Nîn e der qelbê me bestek, çunkî mecruh û kul e
Bê tebîb îm, bê tebîb im, bê tebîb im, bê tebîb

Îdeyan yarê xwe girtin çûne seyra gulşenan
Muntezir ba saxir û reyhan û werd û sosinan

Lê tenê mame di gel eşkan di kuncê, gulxenan
Bê nesîb im, bê nesîb im, bê nesîb im, bê nesîb

Subhê îdê her kesek der geşta sehra rengereng
Ser me ez xem cem’i bûne leşkerê Rom û Freng

Der binê narê fîraqê keftime bê yar û şeng
Ez xerîb im, ez xerîb im, ez xerîb im, ez xerîb

Rojê îdê tarî ye wek leylê bê şem’ û çira
Ser xerîb û bêkesê dûrbit ji yar û hogira

Şadiya îdê li min huzn e gelî yar û bira
Dilkeîb im, dilkeîb im, dilkeîb im, dilkeîb

Dê çawan îdê temaşa kim li keyf û şahiyan
Çunkî muhlet nakevîtin dil ji ah û zariyan

Dûr û mehcûr im ji yarê ser refê qaz û siyan
Na qerîb im, na qerîb im, na qerîb im, na qerîb

Îdeyan iftar kirin dîtin mehê nû yek bi yek
Saim im hêja me nediye me li ser çeşmê belek 

Cumle ba yar in firaz in lê tenê ez tek bi tek Der neşîb im, der neşîb im, der neşîb im, der neşîb

îd e, nik xelqê temaşa ye wekî fesla bihar
Nexmexwûn in her kesek ber werdê weslet sed hezar

Gul me wenda ye di hicranê dinalim zarezar Endelîb im, endelîb im, endelîb im, endelîb

Gerçî îro îd e ema cergê min ateş ketê
Dil tehemmul naketin seyra riyadê cennetê

Min hebîb nexuya ye weyla ketme pêta firqetê
Bê şekîb im, bê şekîb im, bê şekîb im, bê şekîb

Îd e û her kes li keyf û şahiyê ev rojê îd
Ez tenê mame di kuncê namûradî bêûmîd

Cumle aşiq sûrxêrû lê ez di vî halê şedîd
Şubhê sîb im, şubhê sîb im, şubhê sîb im, şubhê sîb

Îd e sahibyarî ba yar in, dikin geşt û guzar
Min ji mehrûmî nema qet sekne û sebr û qerar

Nîn e der dest im ji mehcûrî zimamê îxtiyar
Dilferîb im, dilferîb im, dilferîb im, dilferîb

Min ne Newroz e, ne îd e, min ne keyf û ne surûr
Dil ji hicranê melûl e, nabitin şad û sebûr

Gerçî halen der firaq im, lê bi qelbê sade nûr
Der rekîb im, der rekîb im, der rekîb im, der rckîb

Îd e, mehcûr im ji yarê nazik û xed sorgulê
"Ruhî"yê ulwiyye, emma ketme derka esfalê

Lekî çûn bû mûbtela bê hed selef zatê welê
Mustetîb im, mustetîb im, mustetîb im, mustetîb

*Mustetîb: paqij; Esfal: jêr; Rekîb: li ser pişta hespan siwarbûna li paş siwarî, rikêba hespan; Surûr: kêfxweşî; Dilferîb: Dil-xapandî; Zimam: Hefsar, rişme, gem; Şekîb: sebr, tebat; Endelîb: Teyrê dengxweş, bilbil; Werd: gul; Gulxen: Pixêrî, somîne; Qerîb: nêz, nêzîk; Der: di; Saxir: Şûşe, qedeh; Keîb: Kul, xem, derd; Mecrûh: birîndar

*Ji pirtûka "Dîwana Rûhî", weşanxaneya Belkîyê